Satinder Baladien

‘Dit heb ik al die jaren gemist!’

Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
Satinder Baladien heeft roots in India, het land waar de koe heilig is. Logisch dus dat ook melk en andere zuivelproducten in India een belangrijk onderdeel van de (eet)cultuur vormen. ‘Voor mijn grootouders, die uit India komen, is melk het walhalla, maar voor mij is het vergif’, zegt hij met gevoel voor theater. Hoewel: eigenlijk is het verre van overdreven. Zodra hij ook maar iets eet of drinkt waar melk in zit, beginnen zijn darmen op te spelen. Ze kunnen geen druppeltje melk verdragen. Of eigenlijk moeten we zeggen: konden. Want met de A2 zuivel van Erve Slendebroek ging voor Baladien een wereld open.

‘Lactosegevoelig? Bij mij is het allemaal veel erger’, zegt hij. ‘Zelfs zuivel waar de lactose al is uitgehaald, pijnigt mijn darmen. Verschrikkelijk.’ Tien jaar lang liet hij daarom alles wat met melk en zuivel te maken had angstvallig links liggen. Hij moest wel, want de pijn was soms niet te harden.

Cappuccino
‘Koffie en thee dronk ik al jaren zonder melk. Dat kon gewoon niet anders.’ Met de ontdekking van de zogenoemde A2 zuivel van Erve Slendebroek werd dat allemaal anders. ‘Ik kan weer de traditionele Indiase Chai – thee met melk en kruiden – drinken’, klinkt het enthousiast. En sinds een paar jaar kan hij ook intens genieten van een ‘eenvoudige’ kop cappuccino. ‘Jeetje, dat ik dit al die jaren heb gemist!’

In het voorjaar van 2017 kwam Baladien per toeval op het bedrijf van Jaco en Roelien Visscher. Als medewerker van Enexis moest hij er een transformatorstation plaatsen om zo de nieuwe plannen van het bedrijf van voldoende stroom te kunnen voorzien. ‘Jaco vertelde me toen van zijn plannen en over hoe zijn A2 melk anders is dan de gebruikelijk A1 melk die door heel veel mensen minder goed te verdragen is. Het maakte me nieuwsgierig.’

‘Kaas mis ik nog’
Op het moment dat Erve Slendebroek de productie had opgestart en Erve Slendebroek haar eerste producten introduceerde, stond Baladien ‘in de rij’ om de chocolademelk, yoghurt en hangop te proberen. ‘De chocolademelk beviel me destijds minder goed, maar mijn darmen konden de yoghurt en hangop prima verdragen.’ Hij vertelt het met overduidelijke blijdschap in zijn stemgeluid. Tenslotte ging er een wereld voor hem open. Eentje waarvan hij dacht dat deze deur altijd gesloten zou blijven. ‘Inmiddels kan ik trouwens ook genieten van de chocolademelk…’

Het wachten is nu nog op nieuwe producten met A2 melk. Nu moet hij het voornamelijk doen met zoetigheid op zijn brood. Baladien: ‘Ik mis de kaas nog steeds heel erg.’

Hennie

‘Ik vind sojamelk niet lekker;
het smaakt niet naar zuivel’

Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
Ze hoestte de longen uit haar lijf, maar kon het nooit echt een verklaring geven. Hennie (70): ‘Mijn hoofd zat altijd vol. Last van mijn bronchiën? Wie zal het zeggen?’ Dat het probleem bij de zuivel zou zitten, was wel het laatste waar ze aan had gedacht.

Uiteindelijk, na jaren waarin ze niet wist wat ze mankeerde, dacht ze het tenslotte zelf wel te weten. Tenslotte leest ze veel ‘en dan steek je nog wel eens wat op’. ‘Tegenwoordig heeft iedereen wel ergens een allergie voor,’ gaat ze verder. ‘Misschien had ik dat ook wel.’ Melk, yoghurt, kaas… ze moest er niet aan denken daar zonder te moeten. ‘Maar gaandeweg werd me duidelijk dat ik wel eens een eiwitallergie zou kunnen hebben. Steeds als ik bepaalde eiwitrijke producten nam, nam ook de slijmvorming sterk toe.’ Toen ze de melk- en zuivelproducten liet staan, merkte ze pas echt verschil. Het was duidelijk.

Verse koemelk aan de deur
Ze liet de zuivel staan. Leuk vond ze dat allerminst. ‘We zijn nog van de generatie die je de melkboer aan de deur kreeg met verse koemelk’, vertelt ze. Dus miste ze de smaak van de eerlijke zuivel heel erg. Sterker nog: die smaak miste ze, als ze erover nadacht, al veel langer. Immers: melk en zuivel uit de fabriek heeft doorgaans een hele andere samenstelling. ‘Dat verschil proef je echt’, vertelt ze. ‘En wie weet wat ze er allemaal in gooien, of juist eruit halen…’

Hoe dan ook: er moesten alternatieven komen, want zonder zuivel wilde ze niet. Ze probeerde de ‘nepzuivel’. De sojamelk, de rijstmelk, maar vond het allemaal maar niets. ‘Er zit helemaal geen melksmaak aan.’ Ze vond dit daarom gewoon niet lekker. Omdat kaas van koemelk haar ook problemen gaf, probeerde ze geitenkaas. ‘Eerlijk is eerlijk, het is best lekker, maar ook hier kreeg ik last van’, aldus Hennie.

Fabrieksvoer
‘We zijn van vroeger uit gewend dat we de gezonde en eerlijke zuivel vers van de koe aan huis kregen. De melk moest dan alleen nog gekookt worden.’ Nostalgie. Tijd van weleer, dat komt nooit weer…
‘Tegenwoordig moeten we het doen met voeding dat uit de fabriek komt. Vroeger las en hoorde je vrijwel nooit dat iemand ergens allergisch voor was; tegenwoordig hoor je bijna niets anders meer.’ Het doet haar kritisch afvragen wat ‘ze in de fabriek toch allemaal met het gezonde eten doen’. ‘Al die E-nummers en toevoegingen om het lekkerder of langer houdbaar te maken; het kan nooit goed zijn.’ Bovendien is het naar haar idee funest voor de smaak. ‘Eerlijke, gezonde zuivel zo van de boer is toch echt het lekkerst. Dat is puur natuur en daarmee zo ontzettend gezond.’ Ach, vroeger…

A2-zuivel
Door een bericht in de krant werd ze op Erve Slendebroek en diens A2-zuivel geattendeerd. Toen leerde ze ook dat haar ‘allergie’ niet te maken heeft met koemelk in het algemeen, maar in het bijzonder met het soort eiwitten dat in de doorsnee koemelk zit. ‘Dat is A1 eiwit, waar ze bij Erve Slendebroek alleen maar A2 eiwitten in hun zuivel hebben. Die eiwitten zijn lichter verteerbaar en geven soms zelfs mensen met lactose-intolerantie helemaal geen problemen meer. Het is erg zacht en goed verteerbaar.’ Na alle ‘nepzuivel’ was ze er klaar voor om deze zuivel een eerlijke kans te geven.

Hennie, inmiddels 70, is nog steeds gastouder en heeft zo iedere dag de zorg over enkele kleine kinderen. Ze staat nog midden in het leven, voelt zich jong en energiek. Dankzij Erve Slendebroek kan ze weer van (h)eerlijke zuivel genieten. Zo vers van de boer, zoals ze dat vroeger altijd al gewend waren. ‘We drinken heel veel kefir en eten veel yoghurt en hangop. Mijn man gaat iedere week vanuit Wijhe even naar Zwolle bij Erve Slendebroek langs. Ook halen we er altijd een pond roomboter. Het is allemaal zo ontzettend lekker en gezond!’ En problemen? Die heeft ze niet meer. ‘Niet meer met de zuivel, in ieder geval. Maar ik pas wel op met wat ik in de supermarkt koop…’