Balans en kringloop denken zijn belangrijke sleutelwoorden op ons bedrijf. In de hedendaagse landbouw wordt door specialisten vaak een sterke focus op specifieke onderdelen of deelaspecten van de landbouw gelegd. Specialisme en eenzijdigheid leiden echter onbewust tot het verstoren van de balans.

Het kringloop denken is in de moderne wereld steeds meer uit beeld geraakt. Deze overtuiging maakt dat we op ons bedrijf nadrukkelijk bezig willen zijn met de kringloopgedachte, zowel op deelgebieden als in het grote geheel van de maatschappij. Wij doen dit vanuit een christelijke levensovertuiging. Dat houdt onder andere in dat we geloven in een door God geschapen wereld, waarin wij de taak van rentmeester hebben ontvangen.

In 2017 hebben we heel bewust de keuze gemaakt om onze producten op natuurlijke wijze te produceren.
De aanleiding daarvoor zijn divers, maar in zijn algemeenheid kunnen we wel stellen dat de reden daarvoor ligt in een toenemend onbehaaglijk gevoel bij de gangbare bedrijfsvoering met zijn speerpunten zoals schaalvergroting, specialisatie, rendement, en efficiëntie.
Verschillende  wet- en regelgeving vanuit diverse overheden met betrekking tot dierwelzijn, mestwetgeving, dieraantallen, en het verminderen van het antibioticagebruik voeren de druk op ons als veehouder steeds meer op.
Langzamerhand wordt je zo als ondernemer tot het uiterste gedreven, geholpen door tal van adviseurs die allemaal hun goed bedoelde adviezen geven zodat alle ‘ballen hoog gehouden’ kunnen worden. Maar het natuurlijk evenwicht wordt hoe langer hoe meer fragiel en instabiel, en de afstand tot de natuur steeds groter omdat we alles denken te beheersen  met technische middelen en een scheutje chemie.

De scheikundige Justus van Liebig, wordt wel de uitvinder van kustmest genoemd. Toen hij echter zag dat hij er met zijn uitvinding radicaal naast zat werd dat tegelijk het hoogtepunt van zijn leven. Hij erkende zijn fouten, herriep zijn vinding. Hij formuleerde het ruim 150 jaar geleden zo:
“Ik had gezondigd tegen de wijsheid van de Schepper en heb hiervoor mijn verdiende straf ontvangen. Ik wilde Zijn werk verbeteren en in mijn blindheid dacht ik dat in de wonderbaarlijke keten van wetten, die het leven aan de oppervlakte van de aarde boeien en steeds levendig houden, een schakel was vergeten die ik, machteloos kind, zou moeten vervangen.
De wet waarna mijn onderzoekingen over de bovenste laag teelaarde leidde, heet: aan de buitenste korst van aarde moet zich onder invloed van de zon het organische leven ontwikkelen, en zo verleende de grote architect aan de puinhopen van deze korst het vermogen, om alle elementen, die nodig zijn voor de voeding van de planten en dieren, aan te trekken en vast te houden. Evenals een magneet ijzeren delen aantrekt, zodat niets daarvan verloren gaat.
Aan deze wet voegde de Schepper een tweede toe waardoor in combinatie met de door gewassen beplantte aarde een enorm reinigingsapparaat van water beschikbaar komt waaruit de aarde alle voor de gezondheid van mensen en dieren schadelijke stoffen, alle producten van verrotting en ontbinding van vergane generaties der planten en dieren verwijdert”.

Het zijn deze dingen die ons aan het denken zetten.